නොලියවුන මතකය....

ලා රෝස රොබ රෝසි මල් වැටුන ගුරු පාරේ

පටලවා අප දෑත් පිය නැගූ හැටි සිහිවේ

හැරදමා මගේ දැත ඔහු තුරුලේ හිටි තාලේ

මතකයෙන් විසිකරන හැටි කියා දෙනු මැණිකේ

පැය ගනන් වරු ගනන් ඔබ හින්දා ගෙව ගෙවා

පොද වැස්සේ සීතලට තෙමි තෙමී සිටි එදා

ඒ වගෙම වහිනවා අහස් කුස දෙදරවා

තෙමෙන්නට කවුරුවත් නෑ සිටියේ ඔබ නිසා

කදුලු නෑ අඩන්නට ඇසුත් බොද වී ගියා

වෙර දරමි හිනැහෙන්න දෙනෙත් පිස දම දමා

ආදරේ දුක දන්න පුංචි හිත හඩවලා

හිනැහෙමින් මගේ මැණික ඔහු තුරුලේ සැනසුනා