දුක් කරදර ගලාගෙන යනවා ඉවරයක් නැතුව.පහු උන සති ටික ගෙවිලා ගියේ හුස්මත් හදවතත් රත්කරලා..සමහර දේවල් අමතක කරන්න ඕන.අමතක කරන්න බැරි උනත් අමතක කරන්න ඕන.ඒවා අමතක කරලා දාන්න ඕන නිසා මම හිනා වෙලා මෙහෙම ලියනවා...
සති අන්තයේ දවසක් උවත් මම බිසී උනෙමි.නෑදෑ ගෙවල් කිහිපයකම යා යුතුය.ඒ අතර කැම්පස් එකේ මිතුරන් කිහිප දෙනෙකුගේ පුද්ගලික ජීවිතය කඩා කප්පල් කිරීමට උන්දලාගේ ගෙවල් වලද යා යුතුය.මා මක්කා කරම්දැයි සිත සිතා සිටින විටදීම ජංගම දුරකතනය දෙදරන්නට විය ( ඒකට කියන්නේ වයිබ්‍රේටරය කියාය.) නන්නාදුනනා අංකයකි.සුදු වෑන් එකක් එක් ඇසකින් මතු වී අනෙක් ඇසින් නොපෙනී යයි.යකෝ මේ නම්බරේට බලහත්කාරකමක් වත් කරලද දන්නේ නෑ නමක් නැත්තේ..
"හෙලෝ"
"හලෝ..මම මේ අහවලා" (අහවලා යනු වලත්තයෙකුට යෙදෙන කෙටි යෙදුමක් නොව නිර්නාමික කිරීමට යෙදූ යෙදුමකි."
"ආ..අහවලා කියපන්"
"ඕයි හැන්දාවෙලා අපේ ගෙදට්ට වරෙන්.."
"ඒ...අර මක්කටෙයි"
"නෑ නිකන් බන්.අපේ මමීට උඹව බලන්න ඕන ලු."
හුටා මමී.මෙන්න මූ මට කඩ්ඩෙන් බනිනෝ..
"අඩෝ අවලම් වල් ඉත්තෑවා,සුදු රෙදි හොරා,උන්ඪුක පුච්චයා..ෆේස් ටු ෆේස් වර ඩෝ..කඩ්ඩෙන් කුනුහර්ප කියන්නේ නැතුව..මමී වෙන්ටු ද ශෝ,අයි වෝන්ට් ටු ගෝ ටු ද ටොයිලට්,සාමා අර බලන්න අතන සල් මල් පිපිලා.."
"තොට නට්ද යකෝ..අපේ අම්මට උඹව දකින්න ඕනලු"
"හෑ....යකෝ මම එච්චර ජනප්‍රියද බන්.ෆෝටෝ එකක් එවන්නෙයි"
"ෆෝටෝ නෙමේ යකෝ.උඹව ලයිව් දකින්න ඕනලු.."
"ඒ..ඔයත් එක්ක බෑ ඒයි..ඔට්ටු නෑ ඒයි..හ..සිංහලෙන් කියන්නෙත් නෑ තේරෙන්න..තලායි හොදේ.."
"යකෝ කකුස්සියෝ,උඹත් එක්ක අපේ අම්මට කතා කරන්න ඕනලු.ඒක නිසා හවහට අපේ ගෙදෙට්ට වර"
"අන්න එහෙම කියහන්.මම හවහට මගේ හයිබ්‍රිඩ් කාර් එකෙන් එන්නම්"
"ඕන @#$%& වර"
කට් කරන බොත්තම ඔබපු මම කරන්නේ මොකක්ද කියලා හිතාගන්න බැරුව තත්පර දෙකයි දශම පහක් බලාන උන්නා..මල්ලි ලංකාවෙන් දෙක උනත් හරි මම රටේම ජනප්‍රිය චරිතයක් වෙලානේ.අපේ මල්ලිට මෙහම තැනකට එන්න පාර කපපු z ස්කෝර් එක ගනනය කරන කට්ටියයි අධ්‍යාපනේ කරවන ඇමතිතුමාලයි ලබන ආත්මේ පරෙයියෝ වෙලා ඉපදෙන්න ඕන.එතකොට මම කූඩුවක දාලා ඇති කරනවා.හැමෝටම පලවෙනියා වෙන්න පුලුවන් එතකොට.
"ලොකු මල්ලියේ..."
මම ආදරෙයෙන් උන්දව ඇමතුවා..
"ඇයි පොට්ටයෝ.."
ඌ ආදරයෙන් මාව අමතනවා.අන්න බලන්න හැදෙන ගහ වචන භාවිතයෙන් දැනේ කියන්නේ ඔන්න ඕකටයි..
"මේ ඕයි...දැන් ඔය අලුත් z මෙව්වා එක එනකොට උඹ අන්තිමයා වෙලා ඉදීවියැ."
"එහෙම උනොත් මම අරූගේ අන්නශ්‍රෝතය කනවා.."
අපේ මල්ලිට තරහා ගිය පාරට ඌ මනුස්සයෙක්ය කියන එකත් අමතක වෙලා.ශරීර අවයවයක් පේන්න බෑ ඒක කන්නමයි හදන්නේ..
"කියන්න බෑ නේ බන්.දැන් ඔය z දෙක මෙන්න මෙහම අරන් මෙහම එකතු කරාම උඹ පලවෙනියා වෙන්නත් පුලුවන්."
මම උගේ ගැන ඇති උන ආත්ම අනුකම්පාවෙන් කිව්වා.මමත් ටිකක් ඔය z මෙව්වා එක හදන හැටි දන්නවා කියලා පොරට තේරෙන්න ඇති..
"අනේ බුදු අයියේ...මට වාවන්නේ නෑ මගේ දෙයියෝ...."
එකපාරටම සුනාමියක් ආවා වගේ මූ අඩන්න ගත්තා.දැන් ඉතින් හොයපන්කෝ කුවේනියක් මුහුදට බිලිදෙන්න (ඉතිහාසය පිලිබද මගේ දැනුම කෝමෙයි..)
"ඇයි තෝ පලවෙනියා වෙනවා කිව්වම අඩන්නේ.ඒක ප්‍රීති වෙන්න ඕන කාරනයක් නේ යකෝ.."
"මට බෑ ඕයි එයාව දෙවනියා කරන්න..මට බෑ..මට වාවන්නේ නෑ.."
මූ ආයේ අඩනවා..
"එයා?? කවුද යකෝ මම නොදන්න එයා??"
ඌ දුවලා ගේ ඇතුලට ගිහින් තුන හතරට නවලා තිබුන පත්තර කෑල්ලක් මගේ අතේ ගුලි කරා..
ඒකේ පොල්ගෙඩි සයිස් අකුරෙන් ලියලා තියෙනවා..
"වානිජ අංශයෙන් ලංකාවෙන් පලමු තැන @#$^@#amp; දිස්ත්‍රික්කයේ @#$%& #$%^ දියණියට"
අප්පට සිරි..මෙයාද එයා..නෙද්දකින්...තෝ නම් හරිම පැනියෙක් තමා..
අන්න බලන්න ප්‍රිය පාඨකයිනි..දැන් කාලේ කෙල්ලෙකුට නිදහසේ ලංකාවෙන් පළවෙනියා වෙන්න නෑ නේ මේ වගේ නරක සමනල්ලු ඉන්නකල්..
අහවල් යාලුවට වුන පොරොන්දුව ඉටු කරන්නත් එක්ක උගේ ගෙදර දවල් කෑමටම යන්න කියලා මම හිතා ගත්තා.අද චූටි මල්ලී නෑ..ඌට පන්ති..ඒක නිසා ඌත් එක්ක පරම්පරා ගැටුමක් ඇති කරගන්න හේතුවක් නෑ..
දවල් 1 විතර වෙද්දි මම අහවල් යාලුවගේ ගෙදරට ආවා.සමහර විට මුන්ගේ අම්මා මට එන්න කියන්න ඇත්තේ උගේ ගැන විස්තර අහන්න වෙන්න ඇති.අපි හොද හැදිච්ච දරුවෝ උනාට මුන් එහෙම නෑ නේ.ඒකනේ අහවලා කියන්නේ..
"ආ..පුතා ආවද...නියම වෙලාවට ආවේ..දවල්ට කාලම යන්න පුලුවන්.."
"අනේ ඕන නෑ ඇන්ටි..කරදර වෙන්න එපා."
මමත් ඉතින් අහිංසක පොඩි එකා වගේ ලාවට හිනාවක් දැම්මා..
"ඉතින් පුතා කොහොමද? මල්ලිගේ රෑන්ක් එකට එහෙම ප්‍රශ්නයක් නෑ නේ..?"
"ප්‍රශ්නයක් වෙන එකක් නෑ ඇන්ටි.අම්මා විභාගේට කලින් බෝධි පූජා , තොවිල් එහෙම කරලා නේ තියෙන්නේ.තාම ඒවා වැඩ කරනවා නේ."
"හී..හී....."
"ඉතින් දැන් මල්ලි මොකද කියන්නේ..තව කොච්චර කල් බලන් ඉන්න වේවිද කැම්පස් යන්න?"
මේක හරි කෙලියක් නේ යකෝ..මාව ගෙන්න ගත්තේ මල්ලි ගැන අහන්නද? ඔන්න බලන්න මල්ලිලා උඩ ගියාම අයියලට වෙන දේ.අනේ මේ වගේ දුකක් කිසිම අයියා කෙනෙකුට වෙන්න එපා දෙයියනේ!!
"අනේ මන්දා...ඌ දැන් අර චාටර් අකවුන්ටන් ද මොකක්ද එක කරනව නේ.."
"චාටර් නෙමේ යකෝ..චාටඩ්.."
"ආ...ඔව් ඒක කරනව නේ..ඒකේත් ඔන්න උඩින්ම ඉන්නවලු...මමත් ඉතින් ඔය වයසෙදි හරි හරි දස්කම් තමා කරේ ඇන්ටි..ඇන්ටිට කියන්න ඒකාලේ ස්පෝර්ට් මීට් එකේ විල් බැරක්ක තල්ලු කරන රේස් එකෙන් මම පලවෙනියා,තව තනි කකුලෙන් දුවලා පලවෙනියා..තව...."
"ආ...නෑ කමක් නෑ පුතා..ඊලග දවසේ එනකොට මල්ලිවත් එක්කගෙන එන්නකෝ..මම කෑම ලෑස්ති කරන්න යනවා.."
මේ ලෝකේ හරිම අසික්කිතයි..ඇයි යකෝ..මට පුලුවන් මේ වගේ කාට හරි මඩක් ගහලා දාන පෝස්ට් එකක් බ්ලොග් එකේ දාන්න විතරයි..ඒත් ඉතින් ඒකෙන් ඇති වැඩේ මොකක්ද..ඔන්න පත්තරේකට හරි පොඩි ලිපි කෑල්ලක් දාගන්න තියෙනව නම් ඒකත් එකක්.ඒත් ඉතින් පත්තරේ දාන්න පුලුවන් ඒවයැ ලියන්නේ.මේ ඔක්කොම අත ඇරලා පොතක් අරන් කාගෙන යන්න හිතෙන්නේ මේ වෙලාවට තමා.එත් දෙයියනේ කන්න උනත් කෝ පොත්...
ඇන්ටි ගිය හැටියේ මම යාලුවා ලගට කිට්ටු උනා..
"ඒ බං උඹට නංගි කෙනෙක් වත් ඉන්නවද? "
"ඇයි උඹ එහෙම අහන්නේ.." පොර මගෙන් අහනවා,
"නෑ ඉතින් උඹලගේ අම්මා අපේ මල්ලි ගැනම අහන්නේ මොකො මාව ගෙදරට ගෙන්නගෙන.මම කලු‍ය.හ..."
"නංගි කෙනෙක් නම් නෑ බන්..ඒත් උඹ නම් කලුයි, කැතයි, උසයි.ඒ මදිවට කණ්නාඩි දෙකකුත් දාගෙන.උඹ වගේ පොට්ට‍යෙකුට දෙන්න නංගිලා අපේ ගෙදර නෑ."
නෙද්දකින්..මේ වගේ ගස් ගෙම්බෝ නේ අපිත් ආස්සරේ කරන්නේ..
මේ අවනඩුව මම කාට කියන්නද දෙයියනේ..අටේ ප්‍රවෘත්ති වලට වත් දාන්න ඕන..මේක මානව හිමිකම් කඩ කිරීමක්.අපහාසයක්..ඒත් දැන් කරන්න දෙයක් නෑ..දෙන බත් එකක් කාලා මෙතනින් මාරු වෙන්න ඕන.
"ආ...එන්න පුතා කෑම කන්න..."
ඇන්ටියා ගේ ඇතුලේ ඉදලා කෑගහනවා.
"වැඩිය මුකුත් හැදුවේ නම් නෑ පුතා..මේ හදලා තියෙන ඒවයින් මල්ලි කන්නේ නැති කෑම මොනව හරි තියෙනවද?"
යකෝ එතනත් මල්ලි..මේක හරිම අසික්කිත ක්‍රියාවක්..අපේ මල්ලි විතරයිද දන්නේ නෑ මේ ගෙදර උන්ට ටෙන්ඩර් දාලා තියෙන්නේ.මේකත් හරියට ක්‍රිකට් පෙන්නන්න CSN එකට දුන්නා වගේ තමා.අවුරුදු තුනකට මුන්ගේ ගෙදර කතා වෙන්නේ අපේ මල්ලි ගැනද කොහේ.
"ඒ මොකටද ඇන්ටි මල්ලි කන කෑම? "
මමත් ඉතින් පුදුමෙන් වගේ ඇහුවා.
"නෑ පුතා..මල්ලිටත් එක්ක බත් පැකට් එකක් දෙන්න කියලා බැලුවේ.."
ඇයි දෙයියනේ මේ ලෝකේ කුනුහර්ප මෙච්චර ටිකක් විතරක් හැදුවේ..මට මේ මතක් වෙන ටික මදි මෙතන කියන්න..
"ඌ කිසිම එලවලුවක් කන්නේ නෑ..ඌ කන්නේ තණකොල මලවලා විතරයි."
එහෙම කියන්න මට හිතුනත් මම එහෙම කිව්වේ නෑ.
"එහෙම ප්‍රශ්නයක් නෑ ඇන්ටි.එයා ඕන ජාතියක් කනවා.."
"එහෙනම් පුතා කන්නකෝ..මම ඉක්මනට බත් එක බදින්නම්.."
එහෙන් මෙහෙන් බත් ටිකක් අනාගෙන කාපු මම බත් පැකට් එකක් අරන් හෙමීට මාරු වෙලා ආවා..
අපි මේ අධ්‍යාපන රටාව වෙනස් කරන්න ඕන.මේක අයියලව පහත් කරන රටාවක්.මේකට එරෙහිව අපි හඩක් නගන්න ඕන..ඒක කරන්න සැලසුමක් හිතෙන් හදහද ගෙදරට එනකොට 4ත් පහුවෙලා...-----------------------------------------------------------------------------------
ප.ලි - පහුගිය ටිකේම දාපු කමෙන්ට් වලට රිප්ලයි දාන්න බැරි උනා.ඒ මදිවට කාගෙවත් බ්ලොග් එකක් පැත්තේ එන්නත් බැරි උනා.අද සිට සුපුරුදු පරිදි බ්ලොග් අස්සේ රිංගනවා.මාත් සල්ලි සල්ලි කියලා බලන්නේ නැතුව ගත්තා අතේ ගෙනියන්න පුලුවන් කනෙක්ශන් එකක්.. ඒක නිසා පරිස්සමෙන් ඉන්න...රත්ගමයා සැරිසරනවාලු...
