අසමජ්ජාතියෝ දෙන්නෙක් සහ කොන්දොස්තර මහත්මයෙක්..........

එක එක ජාතියේ කොන්දොස්තරලා අතරේ වෙනස්ම කොන්දොස්තර කෙනෙක් ඊයේ මට හමුවුනා
     ඊයේ දිලුම් අයියගේ අවසන් කටයුතු වලට සහභාගී වෙලා ගෙදර එන්න කොටුවට එනකොට වෙලාව 11 ත් පැනලා.ගොඩක් පරක්කු උන නිසා ඉක්මනින් ගිහිල්ලා නවත්තලා තිබුන මාතර කොළඹ බස් එකේ නැග්ගා.බස් එක ගමන පටන් ගන්නේ රෑ 12ට.මහන්සි වැඩි කමටද කොහේද ටිකක් විතර නින්ද ගියා.බස් එක නැවතුම් පලෙන් යන්න පිටත් වෙනකොටම වගේ පිටිපස්සේ ආසනය පැත්තෙන් කෙනෙක් කෑ ගහනවා ඇහුනා.


"අයියේ..බස් එක පොඩ්ඩක් නවත්තන්න..මේ ශීට් එකේ හිටපු දෙන්නා නෑ"

බස් ඩරයිවර් මහත්තයත් බස් එක ටික ටික හෙමීට ඉස්සරහට ගෙනිච්චා.ගෙනිහින් කලර් ලයිට් ඉස්සරහ නැවැත්තුවා.ඒ වෙලාවේ කහ පාට විදිලි බුබුල නිවි නිවී පත්තු වෙනවා.ඒක නිසා එතන නවත්තන එකේ ප්‍රශ්නයක් තිබුනේ නෑ.ටික බලන් ඉදියා.ඒත් ඒ දෙන්න නෑ.ඒත් ආසනේ බෑග් තියලා එහා පැත්තේ ඉදපු කෙනාටත් කියල තමා ගිහින් තියෙන්නේ.විනාඩි 10ක් විතර බස් එක නවත්තගෙන ඉදියා.ඒත් ඒ ගියපු දෙන්නා නෑ.බස් එකේ ඉදපු අයට ටිකක් විතර කේන්ති ගිහින්.මගේ ඉස්සර ශීට් එකේ ඉදපු මහත්මයෙක් කොන්දොස්තරට කෑ ගැහුවා..
"බස් එක ගන්නවා ඕයි.තව කොච්චර වෙලා ඉන්නද"
එහෙම කරන එක හරි නෑ නේ මහත්මයා.අපි තව විනාඩි දෙකක් බලමු.අපි ඔක්කොටම පරක්කු වෙනවා තමයි.සමහර විට ඒ ආසනේ ඉදපු මහත්වරු දෙන්නා මොකක් හරි ශරීඅර අවශ්‍යතාවයක් නිස එලියට ගියාද දන්නේ නෑ නේ..තව විනාඩි දෙකක් ඉන්න..මම බලලා එන්නම්'
 එහෙම කියපු කොන්දොස්තර මහත්මයා බස් එකෙන් බැහැලා ගියා.ගිහින් විනාඩියක් යන්නත් කලි අර ගියපු මහත්වරු දෙන්න (කතාව අවසානයේ උන්ට මහත්වරු කීම මම ඉල්ලා අස් කර ගනිමි ) එක්කගෙන ආවා.කතාවක් නැතුවම ඒ දෙන්නා බස් එකට නැග්ගා.
ඒ දෙන්නා බස් එකට නගිනකොට එයාල ඉදපු ආසනේ පොඩි බබෙක් එක්ක කාන්තාවක් වාඩි වෙලා ඉදියා.බස් එකට නැගපු ගමන් අරුන් දෙන්නා ඒකාන්තාවට සද්දේ දාන්න ගත්තා.

"ඕක අපි ඉදිපුඉ ශීට් එක කරුණාකරලා නැගිටින්න"

"අපි මොරටුවෙන් බහිනවා එතකල් යන්නද"

කාන්තාව බයෙන් උත්තර දුන්නා.

"නෑ නෑ..ඕකේ වාඩි වෙලා ඉදියේ අපි නේ..මොරටුව නෙමේ කොහේ උනත් කමක් නෑ ශීට් එක දෙන්න..පොඩි එක්කෙනා ඔය වාඩි වෙලා ඉන්න කාගේ හරි උකුලට දෙන්න"


නැගපු උන් දෙන්නා ගේ සද්දේ මුලු බස් එකටම ඇහෙනවා.අර කාන්තාව අසරන වෙලා.බයෙන් බලන් ඉන්නවා..කරන්න දෙයක් නෑ කියලා හිතුනම එයා බබාවත් වඩාගෙන නැගිට්ටා.පොඩි එකා මහ සද්දෙට අඩනවා.මේ කලබලේ අස්සේ තමා කොන්දොස්තර එතනට එන්නේ..
"මහත්මයා මේ..ඔයාල දෙන්නා එනකල් මේ බස් එකේ මිනිස්සු කොච්චර වෙලා බලන් ඉදියද..අන්තිමට ඔයාලව හොයන්න මට අර තොරන ලගටම යන්න උනා ( ප්‍රයිවට් සෑටෑන්ඩ් එකේ ඇති තොරණ).එච්චර දෙයක් මේ මිනිස්සු ඔයාලට කරා.ඒත් ඔයාලා දෙන්නට මේ ආසනේ විනාඩි 20කට මේ නෝනට දෙන්න බැරි උනා.ඔච්චර පහත් තත්වයට පත් වෙන්න එපා.

"මොකක්ද ඕයි කියන්නේ..අපි සල්ලි දීලා බස් එකට නැග්ගේ.වාඩි වෙලා යන්න නැති නම් අපි මේකට නගින්නේ නෑ නේ"

අසමජ්ජාතියෝ දෙන්නගේ සද්දේ හොදටම වැඩ්යි.ඒත් කොන්දොස්තර මහත්මයා නෙමේ සැලුනේ.

"තමුසේලා දෙන්නා කොහේ හැදිච්ච උන් ද දන්නේ නෑ.මෙන්න තමුසෙලාගේ ටිකට් වල සල්ලි.කරුනාකරලා බහිනවා බස් එකන්. සුනිල් අයියේ බස් එක පොඩ්ඩක් නවත්තන්න..බැහලා හොදට වාඩි වෙලා වෙන බස් එකක එනවා."

"අඩෝ...තෝ දැන ගනින්.තෝ ආයේ **** (ගමක නමක්) පැත්තෙන් බස් එක ගෙනියන්න නෙමේ වල් පරයා"

උන් දෙන්නා කොච්චර සද්දෙට කෑ ගැහුවත් අන්තිමට උන්ට බස් එකෙන් බැහැලාම යන්න උනා.මේක ලිව්වේ ඔබ වෙනුවෙන්..බස් එකේ නම සමරසිංහවීර ට්‍රැවල්ස්..
හැම කොන්දොස්තර කෙනෙක් මේ ඒ වගේ වෙනව නම් කොන්දා කොන්දා කියන්නේ නැතුව කොන්දොස්තර මහත්මයා කියලා කියන්න පුලුවන්..
ඒ සිද්දිය ගැන හිත හිත ගෙදර ආවා.එනකොට වෙලාව පාන්දර තුනයි...