චූටි මල්ලී - "සුදු පාට රේන්ද අල්ලන්නේ යට සායවල් වලනේ යකෝ"

නිවාඩුවට ගෙදර පැමින දැන් සති දෙකකටත් වඩා ගෙවී ගොස් තිබේ.කරන්නට වැඩක් නොමැති ලෙස ජීවිතය හිස්ව ගොස් ඇත.ඉද හිට රූපවාහිනිය ඉදිරියට ගොස් උන් පෙන්නන දෙයක් බලා සිටිනවා විනා කිසිදු අලුත් වැඩක යෙදීමට අවස්තාව නොලැබුනි.

"ඒ හලෝ....මේ...ලොකු අයියේ.."

දයාබර චූටි මල්ලීගේ ආදරණීය හඩින් මාගේ මනෝ ලෝකය කඩාබිද වැටුනි..

"ඔව් කියපන්..ඒ පාර මොකාටද එන්න හදන්නේ.."

ඔහුගේ මුවේ පිරී තිබූ සිනහව මාගේ ලමා කාලය සිහිගන්වන්නට විය.මා අවලම් වැඩකට අර අදින මාගේ කුඩා මුහුනේද මේ හැගීමම තිබූනා නේදැයි සිහි වී සිහින් සිනහවක් මා මුවෙන් ගිලිහේ

"මේ ඕයි..අන්න පොඩි අයියා තමුසෙගේ ෆෝන් එක අරන් ඇන්ග්‍රි බර්ඩ් ස්පේස් ගහනවා "

කේලම් ඇදහැලීමේ සහජ දක්ෂතාවය මැනවින් විදහා දක්වමින් දඩ කේලමක් මා ඉදිරියේ ඇද බැවේය.මූ මාගේ කපාපු පලුවක්මයැයි මා මීට පෙරද පැවසූවෙමි

"ඉතින්..ඌට ගහන්න දිය..උඹට මොකක්ද වෙන්න ඕන"

මම සැරෙන් ඇසීමි

"ඒක මට ඉල්ලලා දෙනවකෝ"

බයාදු මුහුනින් මා දෙස බලා සිටින චූටි මල්ලී ගැන මට මහත් අනුකම්පාවක් ඇති විය.චූටි මල්ලිගේ හිතේ ඇත්තේ පොඩි මල්ලීට කෙල වීමේ සද්ගුනවත් චේතනාවය.මුන් දෙන්නා කොටවා මම ආශ්වාදයක් ලබනා බව ප්‍රසිද්ද රහසකි.

"එහෙනම් ඉතින් කඩේට දුවලා දුවලා ගිහින් මට කන්න බයිට් පැකට් එකක් ගෙනෙන්..බෝල බයිට් නැති නම් නෙක්ටෝ එකක් ගෙනෙන් හරිය "

මාගේ කටින් අවසන් වචන කිහිපය නික්මීටට මත්තෙන් එය ඔහු වටහාගත්තේ සැමදා මා පගාව ලෙස ගන්නේ බයිට් පැකට් එක සහ නෙක්ටෝ බෝතලය බැවිනි.චුටි මල්ලී කඩේ යැවීම එක්තරා ආකාරයට විනෝදජනක ක්‍රියාවකි.

ඇතැම් දිනවල ඔහු බයිට් පැකට් ගෙනැවිත් රස කර කර ආහාරයට ගනී.ඔහුට දෙකක් ඇන බයිට් පැකට් එක උදුරාගෙන කෑම මාගේ විනෝදාංශයක් බව ඔහු මෙන්ම අම්මද දනී.ටොක්කක් කෑම හා බයිට් පැකට් එක අහිමි වීමේ දුකෙන් අම්මා වෙත දිව යන චූටි මල්ලී සැනසීමට ගත ගත වන්නේ තත්පර කිහිපයකි.

නැවත විනාඩි කිහිපයකින් මා වෙත  දිව එන ඔහු මට ඇනුම්පද කියයි,නිගරු කරයි.කොපමන දේ කීවත් නැවත් බයිට් පැකට් එක හිමි නොවන බව අද්‍යාත්මය විසින් ඔහුගේ නොවැඩුනු මනසට කෙරෙන්නාවූ බලපෑම නිසාම අවලාදයන් සියල්ල නතර කර දමා මා එහා පැත්තේ ඇති පුටුවට පැමින රූපවාහිනිය නරඹයි.

පෙර සිටම චූටි මල්ලී වැඩ බෙදාගෙන සිදු කිරීමට දක්ෂතාවයක් පෙන්නුවේය.අධ්‍යාපනය සම්භන්ධ ගැටලු පොඩි මල්ලීටත් සමාජයේ අවලම් කුප්ප වැඩ සම්භන්ධ ගැටලු මා වෙතටත් ඉදිරිපත් කිරීමට හේ පසුබට නොවේ.

"මේ අයියේ..ඕයි....මම බඩ්ඩක් අහන්නෙයි..."

"ඒ පාර මොන මගුලක්ද..අහපිය.."

ඔහේට මතකෙයි ගිය සතියේ අර අපි ඉස්සරහින් ගිය කෙල්ල..අර සුදු පාට රේන්ද අල්ලපු ගවුමක් ඇදන් ගියේ"

"සුදු පාට රේන්ද අල්ලන්නේ යට සායවල් වලනේ යකෝ.."

ඔහුට වඩා කාන්තා යට ඇදුම් ගැන වැඩි වැටහීමක් ඇති මා ආඩම්බරයෙන් පැවසුවෙමි.

"නෑ අයියෝ...අර කෙට්ටු එක්කෙනා..මම ඒ කෙල්ල යන වෙලාවේ තමුසෙගේ කකුල පෑගුවේ.."

"ඔව් ඉතින්...."

"මම එයාගෙන් පෑනක් ඉල්ල ගත්තා....මේ........"

 එසේ කියමින් ඔහු මට පෑනක් පෙන්නයි..විල්ල කටේ දමා උරච්චි කරනු ලැබූ තින්ත ඉවරවීමට ආසන්නව ඇති පෑන දෙස බලන්නෙකුට ජුගුප්සාජනක හැගීමක් පැමිනියද පෑන අත හැරියේ චූටි මල්ලී නොවේ.ඔහුගේ ලමා මනසට එය එක්තරා ආකාරයේ නැවුම් ආශ්වාදයකි.

"ඉකේ.....මොන මල ජරාවක්ද ඕයි ඕක...විසික්කරපිය එලියට.."

"අපෝ බෑ...මේක මම ලබන සතියේ ගිහින් දෙන්න ඕන"

මොකක්දෝ කියාගත නොහැකි අවලම් හැගීමකින් පිරී ගොස් ඇති ඔහුගේ දෑස කාන්තියෙන් බබලයි.. තවමත් කිරි සුවද ගොස් නැති මේකා මනමාලකම් කරයි.මූ මාගේ කපාපු පලුවක් බව මම පුන පුනා ඔබට කිව්වෙමි.

තවත් දින දෙකඉන් හෝ තුනකින් නැවත සුපුරුදු ජීවිතය වෙත පියමන් කල යුතුය.ලොකු මල්ලීද තවත් ටික දවසකින් විශ්ව විද්‍යාල ජීවිතයට අවතීරණ වනු ඇත..

ඉතින් චූටි මල්ලියේ..ඊට පසු මේ මුලු නිවසම උඹේ රජ දහන වනු ඇත...අවලම් අලුගුත්තේරු වැඩ නොකරන්න..මක්නිසාද යත්

BIG BROTHER IS WATCHING YOU!!!!