නුඹ රහසින් ඇවිත්.....( 6 වන කොටස )

නුඹ රහසින් ඇවිත්.....( 1 වන කොටස )

නුඹ රහසින් ඇවිත්.....( 2 වන කොටස )

නුඹ රහසින් ඇවිත්.....( 3 වන කොටස )

නුඹ රහසින් ඇවිත්.....( 4 වන කොටස )

නුඹ රහසින් ඇවිත්.....( 5 වන කොටස )

                       කාටත් නොදැනෙන්න ඊලග සිකුරාදා දිනය උදාවී තිබුනි..පෙරදාටත් වඩා ලස්සනට හැඩ වූ සකුන්තල වේලාසනින්ම ගාලු බස් නැවතුම වෙත පැමින සිටියේය..

සුපුරුදු සිදුවීම් කියවා කතාව තවත් දීර්ඝ කිරීමට මාගේ අදහසක් නැත.මෙට හැකිතාක් කෙටියෙන් කීම මාගේ යුතුකමක් බව මම දනිමි...

සකුන්තලත් අනුත්තරාත් වෙනදාටත් වඩා සමීපව පන්තියට ඇතුලු වූ බව ඈත සිටම තරූශ දුටුවේය.

අපි නොදන්නා කුමක් හෝ සිදු වී තිබේ..එය ඔබටත් මටත් වඩා රස්තියාදුකාර තරුණයාව නොසන්සුන් කලේය...

"අද හවසට බලාගම්මුකෝ...."

ඔහු තනිවම මිමුනුවේය..... 

තරුණ යුවලකගේ ඉගි බිගි ද රස්තියාදුකාරයෙකුගේ රැවුම් ගෙරවුම් වලින්ද පන්ති කාලය ගෙවී ගියේය...

පන්තිය අවසානයේ හනි හනිකට පඩිපෙල බැසගත් තරූශ තම ගොදුර එන තෙක් පඩිපෙල පාමුලට වී බලා සිටියේය..

 සිදුවන්නට යන දේ ඔබ අනුමත නොකරන බව සැබැවි..නමුත් එය එසේම සිදු විය..

"අඩො ගෑනු හොරා..."

සකුන්තල දොරටුවෙන් පිටවනවාත් සමගම තරූශ බෙරිහන් දුන්නේය...

සකුන්තල එය නෑසුනා මෙන් සිටියේය..මේ තරූශට පිලිතුරු දිමට කාලය නොවේ..තරුණයා සැබැවින්ම උගතෙකි..ඔහු කිසිත් නොකියා අනුත්තරා එනතුරු බලා සිටියේය..

"අඩො ගොබ්බයා...තොගේ කන් ඇහෙන්නෙ නැද්ද.. මෙහේ වර..."

එවර නම් සකුන්තලගේ උගත් කමටද අභියෝගයක් එල්ල විය..මෙතැන හිටගෙන සිටීමෙන් පලක් නැත.ඔහු සෙමෙන් සෙමෙන් තරූශ අසලට ආවේය..

 "කියන්න..මොකක්ද අද කරන්න හදන්නේ.."

"අඩෝ සෙවලයා...තෝ දැන් අර කෙල්ලට පැනි හලනවා වැඩියි..තොගේ පාඩුවේ පොතක් පතක් බලන් ඉදපන්...නැති නම් බොට දොස්තර නලාවක් දාන්න කන් දෙකක් ඉතුරු වෙන්නේ නෑ..."

"ඇයි උඹ මට මොනවා කරන්නද....."

"මම උඹට එදා කරලා පෙන්නුවනේ කරන්න පුලුවන් දේ...එදා ටිකයි උඹට කරේ..ඉතුරු ට්කත් එක්ක දෙන්න පුලුවන් ඕන නම්.."

"මේ තරූශ....උඹ මොන හේතුවක් නිසා අනුත්තරාගෙන් අයින් වෙලා ඉන්න කියලා මට කියනවද මම දන්නේ නෑ..ඒත් ඒකි මට කැමතියි..ඉතින් මාත් එක්ක ඉන්න එක එයාට ප්‍රශ්නයක් නැති නම් උඹට තියන ප්‍රශ්නෙ මොකක්ද?" 

තරූශ අසරණ විය...අම්බානෙක අසරණ විය..ඔබ මීට පෙර ඔහු මේ තරම් අසරන වී තිබෙනු කවදාවත්ම දැක නැති වෙන්නට ඇත...නමුත් ඔහු අනුත්තරා අත හැරීමට සූදානම් නැත...

මට තියන ප්‍රශ්නෙද....මට තියන ප්‍රශ්නෙ තමයි උඹ අනුත්තරා එක්ක ඉන්න එක...මම අනුත්තරාට ආදරෙයි..."

ඔහු එය කිව්වාද ඔහුට එය කියවුනාද යන්න මම නොදනිමි.නමුත් එය ඔහු කියා අවසන්ය..රස්තියාදුකාර ඉලංදාරියෙකු ආදරය හමුවේ මෙල්ල වී තිබේ..

සකුන්තල කිසිත් නොකීවේය...

ඔහු සිනාසුනේය...හඩනගා සිනාසුනේය...

"උඹ හිතන්නෙ අනුත්තරා උඹට කැමති වේවි කියලද...බලපන් යකෝ..උඹට මොනවද තියෙන්නේ...උඹට ඉගෙන ගන්න පුලුවන්ද? අඩුගානේ උඹට කෙල්ලෙක් බලාගන්න විදිහක් තියනවද? මෙච්චර කාලයක් කෙල්ලොන්ට පන්තියේ ඉන්න දුන්නේ නැති උඹ මේ කෙල්ලට ඉන්න දේවිද...."

සකුන්තල සැර බාල කලේය..වට පිටද බැලුවේය..අවසානයේ ඔහු එය කීවේය...

"තෝ වගේ තාත්තෙක් නැති අවලමෙක් එක්ක ඉන්න මොන කෙල්ලද යකෝ කැමති..."

එය හරියට පිදුරු ගොඩකට සිකරට් කොටයක් දැමුවාක් මෙන් විය..තරූශට කාගෙන් වත් ලයිසන් ඕනා නැත..

ඔහු පහර දුන්නේය..

සකුන්තලද පුලුවන් ආකාරයට පහර දුන්නේය..නමුත් හැඩි දැඩි තරූශ සමග ඔහුට මොන බේරීමක් ද... ඉලංදාරියා පිස්සුවෙන් මෙන් පහර පිට පහර දුන්නේය.පන්තියේ සියල්ලෝ කාලෙකින් දක්නට නොලැබුන වලියක් බලා ගැනීමට එතනට වට විය...

"අනේ...මගේ සකුන්තල"

කොහේදෝ සිට කවුදෝ කෑ ගසනු ඇසුනි..

මට වැරදීමක් සිදු වූයේ නැත..ඒ හඩ "මගේ සකුන්තල" ලෙසම උච්චාරනය විය..

පඩියෙන් පඩිය කලබලයෙන් බිමට බැසගත් අනුත්තරා දිවගෙන විත් සකුන්තලව තුරුල් කර ගත්තාය..

සකුන්තල කලේ සිනාසීම පමනි..ඔහුගේ දෑත දෙපය පමනක් නොව මුහුනද දැඩි ලෙස සීරී තිබුනි..

"නේ ඇයි රත්තරන් මේ අමුනුස්සයා එක්ක රංඩුවට ගියේ..මම කිව්ව නේ පැටියෝ ඔයාට..ඇයි කියන දේ අහන්නේ නැත්තේ..ඔයාට මොනවත් කරන්න මම ඉඩ තියන්නේ නෑ වස්තුවේ.." 

සකුන්තලගේ දෙසවනට ලං වූ ඇය කෙදිරුවාය...

ඔබත් මමත් නොදැන සිටියාට සකුන්තලගේත් අනුත්තරාගේත් ආදර කතාව ඇරඹී තිබුනි..අප රස්තියාදුකාරය එය දැන ගන්නා විට හොදටම ප්‍රමාදවී ඇත...මා ඔබට පලමුවෙද කියුවෙමි..ආදරයක් ඇති වීමට තත්පරයක් වත් ගත නොවේ...

"තමුසේ මහ ජරා බල්ලෙක් ඕයි..මේ අහිංසකයා තමුසෙට කරපු අපරාදේ මොකක්ද.ඇයි මිනිස්සුන්ට මෙහෙම කරන්නේ...මම දන්නවා...මේවා තමුසෙගේ වැරදි නෙමේ...ඒත් ඕයි අවජාතක හැම එකාම මේ විදිහ නෑ...හොද හිතින් යනවා...අපිට පාඩුවේ ඉන්න දීලා යනවා"

මුලු ලෝකයම තමාට සිනාසෙනවා තරූශට දැනුනි..ජීවිතයේ කෙදිනකවත් මෙලෙස කාගෙන් වත් අවමන් විද නැත.තමා මුලු හදින්ම ආදරය කල යුවතිය තමාට මෙසේ කියාවියැයි ඔහු සිහෙනෙන් වත් නොසිතුවේය..නමුත් එය එසේම සිදුවිය...

             කාගෙන් වත් ආදරයක් ලබන්නට ඔහු සුදුසු නැත..ඔහු රස්තියාදුකාරයෙකි.ඔහු නිකමෙකි..ඔහු මැරයෙකි..ඒත් ඔහුට අහිංසක ආදරවන්තයෙක් වීමට නොහැකිද...තරූශට හැඩුම් එයි.ඒත් රස්තියාදුකාරයෝ ප්‍රසිද්දියේ හඩන්නේ නැත.උන්ට දුක තේරෙන්නේ ද නැත..උන්ට හිතක් පපුවක් ද නැත..ඉතින් මෙතන හඩන්නට නොහැකිය..

ඔහු ඇවිද ගියේය...වේගයෙන් ඈතට ඇවිද ගියේය....

------------------------------------------------------------------------------------------

         ඇද මිට්ටමට කොට්ටයක් තබා ගත් තරූශ තමා ගැනම සිතුවේය.රස්තියාදුකාරයෙක් වූ නිසා ආදරය කිරීම ඔහුට තහනම් ද....අම්මාගේ වැරදි නිසා ඔහු ලෝකයා හමුවේ බැනුම් ඇසිය යුතුද...මේ ආදරය අපරාදේ යැයි විටෙක ඔහු සිතුවේය...ජීවිතය කෙසේ හෝ වෙනස් විය යුතුය..නැත වෙනස් කරගත යුතුය..

 ඔබත් පාඩම් කරන කාලයේ මෙසේ සිතන්නට ඇත..කවුරුන් නිසාහෝ හිතට දුකක් දැනුන නිසා පොත් ටික අරගෙන අනන්තවත් පාඩම් කරන්නට ඇත..දිනකින් දෙකකින් ඒ දුක මග ඇරී ගිය පසු නැවත් සුපුරුදු ජීවිතයටම ඔබ හුරුවන්නට ඇත..ඒත් තරූශට එසේ වීමට වුමනාවක් නැත...ඔහු වෙනස් විය යුතුය..මේ වෙනස් වීමට කාලයයි...

              සෑම ආදර කතාවකම මෙන් මේ කතාවේ කතානායකයාට සුන්දර යුවතිය හිමි වනේ නැත...වෙනත් ආදර කතා වල මෙන් රස්තියාදුකාරයන්ට සැබෑ ජීවිතයේදී තරුණියන් ආදරය නොකරයි...ඔවුන් සිහින් මවන්නේ සකුන්තලලා වැන්නවුන් ගැනය..නැති නම් සල්ලිකාර වැදගත් ඉලංදාරීන් ගැනට..ඔබ කියවා ඇති ප්‍රේම කතාවකදී මෙන් සැබෑ ජීවිතයේදී එය එසේ වන්නේ නැත...ඔබ කොපමන තරූශට කැමැත්තෙන් සිටියද අනුත්තරාගේ කැමැත්ත ඔහුට හිමි නැත..

         මා කියනා කතාව අනෙක් ආදර කතා වලින් වෙනස් වන්නේ එබැවිනි...තරූශ පෙරේරා වෙනස් විය යුතුය..

එන්න ,,

අපි ඔහුට වෙනස් වීමට බල කරමු..