නුඹ රහසින් ඇවිත්...... (2 වන කොටස)

 

 නුඹ රහසින් ඇවිත්...... (1 වන කොටස)

අනුත්තරාත් ඉරේශාත් පන්තිය අවසානයේ අම්බලන්ගොඩ බස් නැවතුම් පල වෙත සෙමෙන් සෙමෙන් පියනැගුවෝය.බස් රථවල නොනවතින හෝන් හඩත් මිදුමක් මෙන් නැගෙන දුහුවිල්ලත් අනුත්තරාගේ ඇස් දවාලයි.

මෙතක් කතාව මම කියුවේ අනුත්තරා දිසානායකට වාසි සහගත ලෙස යැයි ඔබට සිතෙනු ඇත.ගැහැනු ලමුන්ගේ කතා වලට මැදිහත් වීම අපට සුදුසු නැත.ඉදින් අපි තරුන ඉලන්දාරියා දෙසට හැරෙමු.මේ අවස්ථාව ඊට සුදුසුද නැද්ද මම නොදනිමි.නමුත් දැන් කරන්නට දෙයක් නැත..

තරූශ දිසානායක සිරුරේ වූ වැලි පිස දමමින් ජයග්‍රාහී ලෙස නැගිට්ටේය.බයාදු මුහුනින් ඔහුගේ සිරුරට යට වුනු සකුන්තල මොන මොනවදෝ මුමුනයි..

"තොට දැන ගන්න තිබ්බා ඔහොම කතාවක් කියන්න්න කලින්.තාත්තා නැති උනාට අම්මා ඉන්නවා යකෝ මාව හදාගන්න.තොපි මාව හදන්න ඕන නෑ.අනික තෝ මතක තියාගනින්.හැමදාම පන්තියේ වැඩිම ලකුනු අරගෙන පලවෙනිය වෙලා ගෑනු ගොඩේ සෙවලය වගේ ඉදියට අපේ කොල්ලෝ පාඩම් කරන්න ගත්ත දවසට තොට යන එනමං නැති වේවි."

සකුන්තලගේ මුහුනට තවත් දෙකක් අත ගුලිකර දුන් තරූශ බස් නැවතුමේ මුල්ලකට ඇවිද ගියේය.

සකුන්තල අමාරුවෙන් වාරුගෙන නැගිට්ටේය.

එසැනින් තරුන ගැහැහු ලමෝ කීප දෙනෙකු ඔහු වටකර ගත්තේය.එතන අනුත්තරාගේ අතින් ඇදගෙන දිව ආ ඉරේශා ද සිටිය බව අකමැත්තෙන් වුවද ඔබට මම කියමි.

"මොකක්ද මෝඩයෝ කරගත්තේ.ඔය කාලකන්නිය එක්ක රංඩුවට යන්න එපා කියලා අපි කොච්චර කියනවද.ඌ හිතක් පපුවක් තියන එකෙක් ද.දැන් තමුසේ එක්ක ගිහින් නැන්දටයි මාමටයි මම මොකක්ද කියන්නේ.මෙන්න මේ ලේන්සුවෙන් ඔය අත බැදගන්නවා.අත් දෙකම තුවාල වෙලා..අනූ...ඔයාගේ ලේන්සුවත් දෙන්න ඩියර්.මූ කරගන්න ඒවට මට තමා වගකියන්න වෙන්නේ"

ඉරේශාගේ සහ අනුත්තරාගේ ලේන්සුවලින් දෑතම බැදගත් සකුන්තල අනුත්තරාට සිනහවකින් සංග්‍රහ කලාය.

ඔබද මමද තරූශට අකමැති බව සැබැවි.ඒත් සකුන්තලට අනුත්තරා පෙරලා සිනහවක් පෑම ඔබටවත් මටවත් නොරුස්සයි.එය අද කාලයේ ආදර කතාවල ලක්ෂනයකි.

 මේ සියලු සිදුවීම් දෙස කාලකන්නි ඉලන්දාරියා උපහාසයෙන් යුතුව බලා සිටියේය.අනුත්තරා සකුන්තලට සිනහව පෑම අපට තරම් ඔහුට ප්‍රශ්නයක් නොවීය.පන්තියේ අන් පිරිමි ළමුන්ගේ සිත් පිනවන රූසපුවක් අනුත්තරාට තිබුනත් එය ඉලංදාරි කොලු ගැටයාය කිසිම ආකරයක ප්‍රශ්නයක් නොවේ.

අනුත්තරා යනු ඔහුට තවත් එක කෙල්ලෙක්ම පමනි....

කොළඹ සිට ගාල්ල බලා යන බස් රථයට අප කතාවේ දැනට හමූ වූ චරිත හතරම නැග ගත්තේය.තරූශගේ රවා බැලීම් හමුවේ සකුන්තල තව තවත් කෙල්ලන් දෙදෙනාට මුකුලු වූවේය.

  ටිකට් එකක් වත් නොගෙන බස් රථයේ පාපුවරුවේ එල්ලීගෙන යන තරූශ දෙස ඔබගේ මගේ දෑස් වලට අමතරව අනුත්තරා දිසානායකයේ දෑසද ඉද හිට යොමූ වූ බව පමනක් අද කතාවේ අවසානයට කියමි.

සෑම ආදර කතාවකම ලෙස මේ ආදර කතාවටද පෙම්වතුන් යුවලක් ඕනෑමය.ඔබගේත් මගේත් හිත් ඉල්ලන පරිදි සිත්පිත් නැති රස්තියාදුකාර ඉලන්දාරියාට මේ සුන්දර යුවතියව අයිතිකර දිය හැකිද.කතාව ඔබටවත් මටවත් වෙනස් කල නොහැක.එය සිදු වූ ආකාරය පමනක් මම ඔබට කියාගෙන යන්නෙමි....