නුඹ රහසින් ඇවිත්.... ( 4 වන කොටස )

 නුඹ රහසින් ඇවිත්.... ( 1 වන කොටස )

නුඹ රහසින් ඇවිත්.... ( 2 වන කොටස )

නුඹ රහසින් ඇවිත්.... ( 3 වන කොටස )

           බස් රථයෙන් බැසගත් සකුන්තල සහ අනුත්තරා  සෙමෙන් සීරුවේ පන්තිය දෙසට පියනැගුවෝය...

"අනු...ඊලග සතියෙත් මම එන්නම් ඔයා එන බස් එකේම.නැති නම් අර රස්තියාදුකාරයා මොනවා කරයිද දන්නෙ නෑ ඔයාට" 

"අනේ එයා මට මොනවා කරන්නද පිස්සෝ..ඔයා එනව නම් හොදයි..මට පාලුවක් නැතුව බස් එකේ යන්න පුලුවන්.."

අනුත්තරා සිනහසෙමෙන් කීවාය.

ඒ වචන ටික සකුන්තලට හොදටම ප්‍රමාණවත්ය.ඔහු බලාපොරොත්තු වූවාටත් වඩා ලැබුන පිලිතුර සැනසිලිදායකය.

අනුත්තරාගෙන් සමුගත් සකුන්තල වහා වහා පන්තියේ ඉදිරිපසම පේලියට ගියේය.වාඩි වීමට තැනක් සොයා ගත නොහැකිව ලැතැවුන අනුත්තරාට පන්තියේ මැද හරියෙන් අතක් ඔසවා වනනු පෙනුනි.ඉරේශා වේලාසනින්ම පැමින පේලියක් අල්ලාගෙන සිටියාය.

ඔබත් මමත් පන්ති යන කාලයේ පටන්ම ගැහැනු ලමුන්ගේ මේ ක්‍රියාව සිදු වේ.පේලි ඇල්ලීම ඔවුන්ට විනෝදාංශයක් මෙන් විය.

"මාර වැඩේ නේ හලෝ..අද තරූශ බස් එකේදී ඕනේ නැති කතාවක් කිව්වනේ.බස් එකේ හැමෝම මමයි සකුන්තලයි දිහා බැලුවා.තරූශ නම් මහ ඕනවට වැඩියි..."

"මම කිව්ව්ව නේ ඩියර්..ඕකා ඔයාට විතරක් නෙමේ ඔහොම කරලා තියෙන්නේ..මේ පන්තියේ හැම කෙල්ලෙක්ටම ඔහොම තමා..අම්මලා රස්තියාදුවේ ගිහිල්ලා තාත්තලා නැති දරුවෝ හදාගෙන එනවා.අන්තිමට උන් අපිට තමයි වදේ.."

තරූශ ගැන ඔවුන්ගේ කතාව එතැනින් නිම විය...නමුත් එය සකුන්තල ගැන කතාවකට ආරම්භය විය.

සුන්දර ගැහැනු ලමෝ දෙදෙනෙකුට වැදගත් දක්ෂ ඉලන්දාරියෙකු ගැන කතා කිරීමට ඕනෑ තරම් දේවල් තිබේ.ඔවුන්ගේ කතාවට භාදා නොකර අපි අපේ කතානායකයා දෙසට යොමුවෙමු.ඔහු පන්තියට ආවාදැයි බැලීමටවත් අපට හැකි නොවිනි..සමහර විට ඔහු අද රස්තියාදුවේ යන්නටද ඉඩ තිබේ....

සමාවන්න මට වැරදී තිබුනි..

ඔහු සුපුරුදු ස්ථානයේ වාඩි වීගෙන සිටියේය.පන්තියේ අවසාන පේලියේ සිට බලාගත් අත බලාගෙන ඔහු සිටියේය..ඔහු බලාගත් අත අපිත් හෙමීට ඔහුට නොදැනෙන්නට බලමු...

අනුත්තරා දිසානායක.......බැල්ම නවතින්නේ එතැනින්ය..

අනුත්තරා සිනහසෙන විට තරූශගේ මුවේද ඇදෙන්නේ ඒ හා සමාන සිනහවකි..එය ඔහුට තේරෙන්නේ නැත.

ඔබ කාට හෝ නොදැනෙන්න ආදරය කර තිබේද..එසේ නම් ඔබත් ඇය දෙස මෙලෙසම බලා සිටින්නට ඇත.ඔබගේ මුවේද මෙවැනිම සිනහවක් නැගෙන්නට ඇත.ඇගේ සිනහව ඔබ සිතින් කොපමන වාරයක් බලා ඇද්ද..ඔබට ඇයට නොදැනෙන්නට කොපමන ආදරය කරන්නට ඇද්ද....

ඉලංදාරියාට නැගුනු සිනහව ආදරය නිසා ඇති වූවක් යැයි කීමට මම ඉක්මන් නොවෙමි.සමහර විට එය අද බස් රථයේදී ඇයව හෑල්ලුවට පත් කිරීම නිසා ඇති වූවක් වීමටද පුලුවන..

අනුත්තරා දෙස යොමු වූයේ තරූශගේ ඇස් පමනක්ම නම් ඔබ සැබැවින්ම සතුටු වනු ඇත.ඒත් සකුන්තල සූරියබන්ඩාරද විටෙන් විට පිටු පස බලමින් සිනහසෙමින් සිටියේය....

පන්තිය ඇරඹිනි....

 "ගිය සතියට කලින් සතියේ තිබ්බ ටෙස්ට් එකේ මාර්ක්ස් අද මම නෝටිස් බෝර්ඩ් එකේ දැම්මා..පළවෙනි තුන්දෙනාට පුරුදු විදිහටම තෑගි දෙන්න හදන්නේ"

පන්තිය පුරා අත්පොලසන් හඩක් නැගුනි.තෑග්ග කාටදැයි ඔබත් අනුත්තරාත් නොදැන සිටියාට පන්තියේ අනෙක් සියලු දෙනාම දැනගෙන සිටියෝ.....

"පුරුදු විදිහටම ලකුනු 93 ක් අරගෙන සකුන්තල සූරියබන්ඩාර මේ පාරත් පලවෙනි තෑග්ග ගන්නවා.."

ගුරුවරයාගේ හඩ පරදවන අත්පොලසන් හඩක් පන්තිය පුරා නැගුනි.ඒ හඩට වැඩියෙන්ම දායක වූයේ අනුත්තරා යැයි කීවොත් ඔබ පුදුම නොවනු ඇත.ආඩම්බරයෙන් නැගීසිටි තරුනයා සුපුරුදු ලෙසම තෑග්ග ගෙන තම බන්කුවේ වාඩි වූයේය.වාඩි වීමට පෙර අනුත්තරා දෙසද බැලීමට ඔහු අමතක නොකරේය...

එදිනත් පන්තියේ පාඩමට අමතරව තරූශ පෙරේරා යොදාගෙන ගුරුතුමා කරනු ලබන විහිලු වලින්ද පන්තිය පිරි පැවතුනි...

"ඔයාට මාර්ක්ස් කීයද දන්නේ නෑ නේ ඉරේශා" පන්තිය අවසානයේ අනුත්තරා ඇසුවාය..

"දන්නේ නෑ හලෝ...ශුවර් එකට අඩු ඇති..නෝටිස් බෝඩ් එකේ ඇති අපි ගිහින් බලමු..."

දෙදෙනාම දැන්වීම් පුවරුව අසලට පැමිනියෝය.පන්තියේ ලමුන්ගෙන් එතන පිරී පැවතුනි.කෙසේ හෝ අස්සෙන් රිංගාගත් තරුණියන් දෙදෙන ඉරේශාගේ නම තරගයට මෙන් සෙව්වෝයය..

"ආ...මේ තියෙන්නේ කෙල්ලේ...ළකුනු 68යි..හොදයි නේ...."

 "මොන හොදක්ද හලෝ...තාම ඉන්නේ B එකක මට්ටමේ නේ..."

"ඉතින් එහෙම තමා..එක පාරට වැඩිවෙන්නෙ නෑ නේ ලකුනු..සකුන්තලට වඩා ගන්න බලන්න..එතකොට ටික ටික වැඩිවේවි.."

"ඒක නම් කවදාවත් වෙන්නේ නෑ..සකුන්තල මාර බ්‍රයිට්....මට එයාව අල්ලන්න නම් තව හතර පාරක් වත් A/L කරන්න වේවි..ඒකට තරූශ....අපේ චූටි මල්ලි ආවත් එයාට වඩා හොදට ලකුනු ගනීවි.."

දෙදෙන නැවත සිනාසුනේය..

තරූශ පෙරේරා...ලකුනු 11 යි....සුපුරුදු පරිදි ලැ‍යිස්තුවේ අවසානය උරුමකරගෙන සිටියේය...

"හලෝ හලෝ....නෝනලා දෙන්නා ළකුනු බලනවා වගේ නේ...."

හඩ ආ දෙසට අනුත්තරගෙත් ඉරේශාගෙත් දෑස් යොමු විය.....